Operacja metodą Burcha chirurgiczne leczenie nietrzymania moczu

Operacja Burcha, znana również jako kolposuspensja, jest uznawana za jedną z efektywnych chirurgicznych metod leczenia nietrzymania moczu. Przeznaczona jest głównie dla kobiet cierpiących na wysiłkowe nietrzymanie moczu, które nie reagują na inne dostępne terapie. Procedura polega na podniesieniu i stabilizacji szyi pęcherza moczowego poprzez jej przymocowanie do więzadła Coopera. Dzięki temu cewka moczowa zyskuje lepsze wsparcie, co zmniejsza ryzyko niekontrolowanego oddawania moczu.
Metoda ta została wprowadzona do urologii w 1961 roku i od tego czasu uległa wielu modyfikacjom, w tym wprowadzeniu techniki laparoskopowej w 1991 roku. Nowoczesne podejście zmniejsza inwazyjność operacji i przyspiesza rekonwalescencję pacjentek.
Zabieg ten jest szczególnie rekomendowany dla kobiet, które nie uzyskały poprawy dzięki terapiom behawioralnym lub farmakologicznym. Badania kliniczne potwierdzają jego skuteczność, wykazując znaczącą poprawę jakości życia po operacji. W porównaniu z innymi metodami chirurgicznymi, operacja metodą Burcha wyróżnia się wysokim wskaźnikiem sukcesu oraz trwałością efektów terapeutycznych.
Kiedy wykonuje się operację metodą Burcha?
Operacja według metody Burcha jest powszechnie wybierana przez kobiety borykające się z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Problem ten pojawia się, gdy osłabieniu ulegają mięśnie dna miednicy oraz tkanki podtrzymujące pęcherz, co skutkuje niekontrolowanym wyciekiem moczu podczas ruchu czy wysiłku fizycznego. Zabieg ten jest często rekomendowany pacjentkom, które nie zauważyły poprawy po innych formach terapii, takich jak:
leczenie farmakologiczne, leczenie behawioralne,
Metoda Burcha jest szczególnie zalecana tym kobietom, które mimo różnych prób nadal borykają się z problemem nietrzymania moczu w trakcie aktywności.
Przygotowanie do operacji Burcha
Przygotowanie do operacji metodą Burcha odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentki i osiągnięciu jak najlepszych rezultatów zabiegu. Cały proces rozpoczyna się od wizyty u urologa, który ocenia ogólny stan zdrowia pacjentki. Podczas tej konsultacji przeprowadza się niezbędne badania, takie jak analiza krwi, EKG czy USG miednicy.
Technika Burcha – anatomia miednicy i wsparcie chirurgiczne
Laparoskopowa kolposuspensja sposobem Burcha to metoda leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet, polegająca na podwieszeniu tkanek okołocewkowych do więzadła grzebieniowego na kości łonowej. Chirurg mocuje ścianki pochwy do więzadeł Coopera przy użyciu trwałych szwów, co zapewnia lepsze wsparcie dla cewki moczowej. Ta metoda wymaga nie tylko precyzyjnej znajomości anatomii miednicy, ale także doświadczenia w wykonywaniu tego typu operacji. Operacja ma na celu poprawę wsparcia dla cewki moczowej, co pomaga zapobiec mimowolnemu wyciekowi moczu podczas wysiłku fizycznego, kaszlu czy kichania.

Najczęściej stosuje się znieczulenie ogólne, które gwarantuje pacjentce pełen komfort oraz bezpieczeństwo, eliminując ból i stres podczas zabiegu. Po zakończeniu głównej części zabiegu, chirurg ocenia stabilność konstrukcji i zamyka nacięcia szwami. Pacjentka zostaje przeniesiona na salę pooperacyjną, gdzie jej parametry życiowe są starannie monitorowane. Po zabiegu pacjentki mogą oczekiwać znaczącej poprawy jakości życia po okresie rekonwalescencji. Alternatywą do zabiegu kolposuspensji jest implantacja taśm podcewkowych TVT lub TOT.
Rekonwalescencja po operacji metodą Burcha
Proces rekonwalescencji po operacji metodą Burcha stanowi istotny etap na drodze do pełnego zdrowia pacjentek. Czas potrzebny na całkowite wyzdrowienie różni się w zależności od rodzaju przeprowadzonego zabiegu. Po operacji laparoskopowej wiele pacjentek wraca do codziennych aktywności już po 1-2 tygodniach, natomiast w przypadku operacji otwartej okres ten wydłuża się do 2-4 tygodni.
W obu sytuacjach zaleca się unikanie intensywnych ćwiczeń przez minimum sześć tygodni, co jest kluczowe dla prawidłowego gojenia się tkanek i zapobiegania komplikacjom.
Rehabilitacja obejmuje:

Stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej, zgodnie z zaleceniami specjalisty, wspiera proces zdrowienia i poprawia ogólną kondycję pacjentki.