Poporodowa niewydolność przedniej ściany brzucha (PPAWIS) – Zadbaj o swój brzuch po porodzie
Czym jest poporodowa niewydolność przedniej ściany brzucha?
Poporodowa niewydolność przedniej ściany brzucha (PPAWIS) stanowi istotne wyzwanie zdrowotne, dotykające wiele kobiet po ciąży i porodzie. PPAWIS charakteryzuje się osłabieniem mięśni i tkanki łącznej jamy brzusznej.
Na całościowy obraz składa się zespół współwystępujących zmian o różnym stopniu nasilenia i zaawansowania:
Niedoskonałości w strukturze przedniej ściany brzucha wpływają nie tylko na funkcjonalność ciała, ale także na sylwetkę, co często obniża pewność siebie i pogarsza postawę ciała. Brak odpowiedniego wsparcia tułowia skutkuje przewlekłym bólem oraz utrudnia wykonywanie codziennych czynności.
Na czym polega złożoność problemu PPAWIS?
Na problem PPAWIS składa się wiele aspektów, które determinują odpowiednie postępowanie:
Leczenie PPAWIS wymaga kompleksowego i specjalistycznego podejścia, w czasie którego chirurg korzysta z wiedzy i umiejętności z zakresu chirurgii rekonstrukcyjnej i estetycznej, nowoczesnej, małoinwazyjnej chirurgii przepuklin brzusznych.
Przyczyny niewydolności przedniej ściany brzucha
Problemy z przednią ścianą brzucha po porodzie wynikają głównie z przebiegu ciąży i porodu. Kobiety, które doświadczyły wielu ciąż lub urodziły bliźnięta, należą do grupy największego ryzyka, a dodatkowy nacisk na mięśnie brzucha może prowadzić do diastazy mięśni prostych.
Wśród głównych czynników wpływających na ten stan wyróżniamy:
Poznaj naszych chirurgów
Jak rozpoznać objawy poporodowej niewydolności przedniej ściany jamy brzusznej?
Identyfikacja oznak osłabienia mięśni brzucha po porodzie jest niezwykle istotna, ponieważ umożliwia szybkie podjęcie działań leczniczych i rehabilitacyjnych. Wczesna interwencja znacząco zwiększa szanse na pełne odzyskanie zdrowia.
Rozejście mięśni prostych brzucha po porodzie
Rozejście polega na zwiększeniu odległości między mięśniami prostymi brzucha i poszerzeniu łączącej je tzw. kresy białej, czyli włóknistej struktury między mięśniami. U kobiety w ciąży wraz ze wzrostem płodu i powiększaniem się macicy zwiększa się ciśnienie wewnątrzbrzuszne co skutkuje stałym rozciąganiem i osłabianiem łączącej mięśnie proste brzucha kresy białej.
Przepuklina
Schorzeniu najczęściej towarzyszą następujące przepukliny brzuszne, najczęściej pępkowa i kresy białej.
– przepuklina pępkowa
– przepuklina w kresie białej
Przepukliny powstają w momencie pełnego ubytku w tkance powięziowej (na wysokości pierścienia pępkowego lub w przebiegu kresy białej) przez który mogą migrować różne struktury i narządy z jamy brzusznej w kierunku tkanki podskórnej.
Nadmiar skóry i tkanki podskórnej
Skóra brzucha rozciąga się w czasie ciąży i po jej rozwiązaniu nie zawsze odzyskuje pierwotną elastyczność. Powstający w ten sposób nadmiar skóry staje się w pewnym momencie mniejszym lub większym problemem, na który mogą mieć dodatkowo wpływ szybka utrata wagi po porodzie, związane z wiekiem starzenie się skóry czy też predyspozycje genetyczne.
Osłabienie powięzi brzusznych
Tzw. gorset powięziowo-mięśniowy brzucha rozciąga się i osłabia podczas ciąży co może prowadzić do zmniejszenia stabilności tułowia, zwiększonego ryzyka rozwoju przepuklin i wpływać na niewłaściwą postawę ciała.
Jakie aspekty należy uwzględnić przed zabiegiem PPAWIS?
Każdy przypadek PPAWIS jest inny, stąd leczenie musi być dobrze zaplanowane oraz ściśle dobrane pacjenta. Już na etapie konsultacji dokonywana jest dokładna ocena stanu pacjentki oraz planowane jest optymalne rozwiązanie, w którym bierze się pod uwagę:
Leczenie poporodowej niewydolności przedniej ściany brzucha – operacja PPAWIS
Kiedy po porodzie pojawia się osłabienie przedniej ściany brzucha, terapia zachowawcza stanowi pierwszy etap leczenia. Fizjoterapia uroginekologiczna, uzupełniona o ćwiczenia mięśni głębokich brzucha i dna miednicy, pomaga znacząco wzmocnić struktury brzucha oraz złagodzić dyskomfort. Leczenie chirurgiczne można wykonać laparoskopowo lub klasycznie.
Laparoskopowa rekonstrukcja przedniej ściany jamy brzusznej
Operacja laparoskopowa, czyli operacja przez tzw. dziurkę od klucza pozwala zrekonstruować ścianę jamy brzusznej w małoinwazyjny sposób z dostępu przez kilka niedużych nacięć i wprowadzeniu pod skórę kamery oraz narzędzi roboczych, dzięki którym można zszyć rozejście mięśni prostych brzucha, czyli zmniejszyć szerokość kresy białej, zaopatrzyć współwystępujące przepukliny brzuszne, a całość wzmocnić odpowiednią siatką. Metoda ta może być zastosowana w mniej zaawansowanych przypadkach, z mniejszym rozejściem kresy białej i niedużym nadmiarem skóry, który nie wymaga redukcji, czyli plastyki.
Otwarta rekonstrukcja przedniej ściany jamy brzusznej z abdominoplastyką
U osób z większym zaawansowaniem schorzenia, czyli z dużym nadmiarem skóry lub/i dużym stopniem niewydolności powłok brzusznych stosuje się technikę otwartą, która łączy korekcję w zakresie zarówno funkcji jak i estetyki. Operacja polega na wykonaniu nacięcia poprzecznego w dolnej części brzucha (tak by powstała blizna była docelowo ukryta pod bielizną), plastyce współistniejących przepuklin, chirurgicznym zszyciu i zbliżeniu mięśni prostych brzucha, wzmocnieniu powięzi odpowiednią siatką, usunięciu nadmiaru skóry i tkanki podskórnej, rekonstrukcji pępka oraz czasem liposukcji celem poprawy konturów ciała.
Otwarta rekonstrukcja pozwala uzyskać kompleksowe rezultaty w zakresie funkcji i estetyki jednak wymaga dłuższego okresu rekonwalescencji.
Rehabilitacja po zabiegu rekonstrukcji
Rehabilitacja po rekonstrukcji PPAWIS jest kluczowym etapem na drodze do pełnej rekonwalescencji, pomagając pacjentce nie tylko odzyskać sprawność, ale również zapobiegać komplikacjom. Stosowanie specjalnego pasa uciskowego przez kilka tygodni stabilizuje operowane obszary i wspomaga proces gojenia.
Przez pierwsze 6–8 tygodni zaleca się unikanie dźwigania przedmiotów cięższych niż 5 kg, aby nie przeciążać tkanki w fazie gojenia. Nawet z pozoru lekkie działania mogą utrudniać regenerację, dlatego zachowanie ostrożności jest niezbędne.
Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha oraz dna miednicy są kluczowe dla poprawy elastyczności i zwiększenia siły, co przeciwdziała niestabilności tułowia. Każdy plan ćwiczeń musi być dostosowany indywidualnie, a jego tempo ustala fizjoterapeuta na podstawie aktualnego stanu zdrowia pacjentki.
Cały proces rehabilitacji wymaga stopniowego działania, co pozwala ciału przyzwyczajać się do nowego poziomu wysiłku, minimalizując ryzyko przyszłych problemów zdrowotnych. Regularne spotkania z fizjoterapeutą umożliwiają monitorowanie postępów oraz modyfikację planu terapii, a szybkie wykrycie pierwszych symptomów potencjalnych problemów znacząco usprawnia drogę do pełnej sprawności.
Holistycza współpraca specjalistów
Chirurg ogólny
-kwalifikuje, diagnozuje i wykonuje zabieg rekonstrukcji powłok brzusznych.
Ginekolog
– może ocenić stan mięśni dna miednicy i struktur po porodzie.
Fizjoterapeuta uroginekologiczny
może przygotować ciało do zabiegu, wspiera powrót do sprawności i pracuje nad blizną.
Kosmetolog
może pomóc w regeneracji skóry i redukcji blizn pooperacyjnych.