Zabiegowe leczenie łagodnego przerostu prostaty
Łagodny przerost prostaty (też: gruczołu krokowego; stercza) jest najczęstszą chorobą dotyczącą tego narządu, z zapadalnością wzrastającą wraz z wiekiem pacjentów. Dotyczy mniej więcej połowy mężczyzn w wieku 60 lat i 90% w wieku 90 lat. Leczenia farmakologicznego wymaga co trzeci mężczyzna z tym rozpoznaniem, natomiast z powodu jego nieskuteczności ostatecznie co piąty pacjent musi zostać poddany zabiegowemu leczeniu łagodnego przerostu prostaty.
Kryteria rozpoczęcia leczenia przerostu gruczołu krokowego
Leczenie operacyjne zależy przede wszystkim od wielkości samej prostaty. Dodatkowymi czynnikami wpływającymi na leczenie rozrostu gruczołu krokowego jest ilość i stopień nasilenia chorób współistniejących. Ważnym czynnikiem jest również współwystępowanie uchyłków pęcherza moczowego i kamieni pęcherzowych. Przed rozpoczęciem leczenia przerostu lekarz musi wiedzieć także czy pacjent jest aktywny seksualnie i czy zależy mu na zachowaniu wytrysku nasienia.
W Medicus Clinic postanowiliśmy stworzyć pierwszą w tej części Polski placówkę zajmującą się kompleksowym i nowoczesnym leczeniem łagodnego przerostu gruczołu krokowego, dobierając najbardziej optymalną metodę leczenia zabiegowego do konkretnego pacjenta, od TUIP, poprzez HoLEP i Rezum, a kończąc na adenomektomii laparoskopowej w naszej własnej modyfikacji. Ponieważ bezpieczeństwo naszych pacjentów jest naszym priorytetem, dlatego standardem jest u nas pozostawienie pacjentów na całonocną obserwację, z opcją jej przedłużenia w przypadku, kiedy wymaga tego konkretna sytuacja kliniczna.
Dowiedz się więcej o dostępnych metodach zabiegowego leczenia łagodnego rozrostu prostaty w Medicus Clinic.
TUIP – przezcewkowe nacięcie gruczołu krokowego
Metoda endoskopowego leczenia małych gruczołów krokowych, których wielkość nie przekracza zwykle 30 g oraz nie występuje wyraźny trzeci płat. Zabieg zalecany jest przeważnie pacjentom, u których głównym elementem zaburzającym wypływ moczu jest zwężenie szyi pęcherza moczowego obok samej tkanki gruczołu krokowego.
Metoda REZUM – przezcewkowy zabieg waporyzacji tkanki gruczołowej prostaty za pomocą pary wodnej
Zabieg ten, w przeciwieństwie do pozostałych, wykonywany jest zwykle w znieczuleniu miejscowym w trybie procedury jednego dnia. Do tej metody kwalifikowani są zwykle aktywni seksualnie mężczyźni z gruczolakami o wielkości do 80 g, którym zależy na zachowaniu wytrysku nasienia oraz na zminimalizowaniu ryzyka działań niepożądanych.
Zabieg prostaty HoLEP – enukleacja prostaty
Przezcewkowe wyłuszczenie oraz późniejsza morcelacja (czyli rozkawałkowanie) gruczolaka stercza zapewniające najbardziej trwałe i najlepsze efekty spośród wszystkich metod przezcewkowego leczenia zabiegowego. Procedura ta wykonywana jest przy użyciu wysokoeneregetycznego lasera holmowego zapewniającego najlepsze parametry enukleacyjne oraz koagulujące naczynia krwionośne. Zabieg teoretycznie nie ma ograniczenia w postaci maksymalnej wielkości gruczołu krokowego, ale najbardziej odpowiedni wydają się być pacjenci z prostatą o wielkości od 50 g do 150g.
Laparoskopowa adenomektomia
Zabieg polegający na wyłuszczeniu i usunięciu gruczolaka prostaty za pomocą narzędzi laparoskopowych wprowadzonych przez jamę brzuszną. Zarezerwowany jest on przede wszystkim dla pacjentów z gruczołem krokowym o wielkości powyżej 130-150 g. Dodatkowo, dzięki możliwości śródoperacyjnego odtworzenia ciągłości błony śluzowej oraz braku traumatyzacji zwieracza zewnętrznego cewki moczowej ograniczone jest ryzyko przedłużonego wysiłkowego nietrzymania moczu oraz obecności nasilonych objawów podrażnieniowych. Metoda ta zapewnia najlepsze wyniki czynnościowe kosztem nieco większej inwazyjności zabiegu w porównaniu do procedur przezcewkowych.
Wskazania do leczenia łagodnego przerostu gruczołu krokowego
Nasilone problemy w oddawaniu moczu, niereagujące na stosowane leczenie farmakologiczne, takie jak słaby lub przerywany strumień moczu, częste oddawanie moczu w nocy, trudności w rozpoczęciu mikcji czy niekontrolowany wyciek moczu wynikający z przepełnienia pęcherza, mogą wskazywać na poważne zaburzenia. Dodatkowymi sygnałami alarmowymi są konieczność założenia cewnika moczowego z powodu niemożności oddania moczu, przewlekłe lub nawracające zakażenia układu moczowego, a także obecność kamicy pęcherza moczowego. W zaawansowanych przypadkach może dochodzić do powstania licznych lub dużych uchyłków pęcherza, niewydolności nerek wtórnej do przewlekłego zatrzymania moczu oraz wtórnej niewydolności mięśnia wypieracza pęcherza, odpowiedzialnego za generowanie odpowiedniego ciśnienia strumienia moczu.
Jak przygotować się do wizyty kwalifikacyjnej?
Celem odpowiedniego przygotowania się do wizyty kwalifikacyjnej należy wykonać badanie ogólne moczu oraz oznaczyć we krwi poziom PSA całkowitego. Później, przed samym już zabiegiem konieczne będzie wykonanie posiewu moczu i przesłanie jego wyniku lekarzowi kwalifikującemu do zabiegu. (u pacjentów przewlekle cewnikowanych taki materiał pobiera się w momencie wymiany cewnika moczowego). Bardzo ważne jest również zabranie z sobą listy zażywanych leków oraz posiadanej dokumentacji medycznej. Natomiast podczas samej wizyty wykonane będzie badanie USG układu moczowego, palpacyjne badanie prostaty (tzw. badanie per rectum) oraz w razie wątpliwości, wykonane zostanie badanie uroflometryczne oceniające jakość strumienia moczu.
